{နိဒါန္းတခု၏နိဂုံး}

အားလုံးျပီးဆုံးသြားျပီ ဆုိရင္
ေျခရာ သဲလြန္စ ေလးေတာ့ က်န္ခ့ဲမယ္လုိ႔
အၾကြင္းမ့ဲ ယုံၾကည္ထားခ့ဲတာ
အခုေတာ့
အဲဒီ ရင္တြင္းရႈိက္သံက
ဘာမွ မျဖစ္ခ့ဲသလုိ သမာဓိေကာင္းလြန္းတယ္…..
အမွန္တရားတခုကုိ
ျဖစ္တည္ခ့ဲျပီးျပီ ဆုိရင္ေတာ့
ယာယီအားျဖင့္ နာက်င္ရမွာပါဘဲေလ….
ဒါေပမယ့္
အမွားတခုရ့ဲ မလွမ္းမကမ္းအကြာအေ၀းမွာေတာ့
ခ်ိဳျမိန္စရာေတြ ရွိေနတတ္တယ္….
တကယ္ေတာ့
အဲဒီ ခ်ိဳျမိန္စရာေတြဟာ
ခါးသီးဖြယ္ စစ္စစ္ေတြမို႔
မသာယာလုိက္ပါနဲ႔……..ဒီ သီအုိရီေတြကုိလည္း သိေနရ့ဲသား
ကုိယ္လည္း အၾကိမ္ၾကိမ္တားေနတ့ဲ ၾကားက
မင္းမုိ႔ ထြက္သြားရက္တယ္…..
မင္း လမ္း မင္း ေဖာက္
မင္း ေလွ်ာက္ေနတ့ဲ အဲဒီ လမ္းကေလး
`လမ္းစိမ္း´ လုိ႔သာ နာမည္ေပးလုိက္ပါေတာ့…….
ဒီေလာက္အထိ ေသြးေအးရက္စက္ လိမ့္မယ္
လုံး၀ ကုိ မယုံၾကည္ထားခ့ဲ….
သုိ႔ေပမယ့္……. အားလုံးျပီးဆုံးသြားခ့ဲပါျပီေလ…
အတိတ္ဟာ
အတိတ္ျဖစ္ခ့ဲယုံက လြဲလုိ႔
ဘာ အမာရြတ္မွ မရွိခ့ဲ
တကယ္ကုိ
အားလုံး ျပီးဆုံးသြားခ့ဲပါျပီေလ……..
မင္း သမာဓိ အားေကာင္းလြန္းခ့ဲပါတယ္……

“ ရင္ခြင္အေ၀း ”

အနာတရျဖစ္ဖုိ႔ေတာ့
ဘယ္သူ ေမွ်ာ္လင့္ခ့ဲမလဲေလ
အခုေတာ့ ဒဏ္ရာ ဆုိတာ နာက်င္ေစတတ္တ့ဲ အရာမွန္း
ေ၀းကြာမွ သိခ့ဲရတယ္……………….
သံေယာဇဥ္ ဆုိတာကလည္း အကြာအေ၀း
မတုိင္းထြာစေကာင္းေသာ အရာတစ္ခုပါဘဲ………….
မုိးေရတစ္စက္ဟာ
သမုဒၵရာကုိ ခ်ိဳျမိန္ေစႏုိင္မလား?
ခ်စ္သူ…………ရယ္
ငါ့ မ်က္ရည္တစ္စက္ကေတာ့
မင္းကုိ မခါးသက္ေစခ်င္ဘူး……………
ေ၀းကြာျခင္းကုိ ဘယ္သူ ခ်ိဳျမိန္ႏုိင္မလဲေလ
ေတာ္၀င္ပိေတာက္မပြင့္တ့ဲ အရပ္မွာ
မင္း မေပ်ာ္ေမြ႔လုိက္ပါနဲ႔ ခ်စ္သူ………..
ကုိယ့္ရင္ခြင္ မဟုတ္တ့ဲ
ပစၥႏ ၱရစ္ မွာ သာတ့ဲ လ,
အဓိပၸာယ္မ့ဲ လွပမႈပဲ ျဖစ္မွာပါ………….
ခ်စ္သူ…..ရယ္
ျပန္လာခ့ဲပါကြယ္………အေ၀းမွာ အေဆြးေတြနဲ႔ မရွင္သန္လုိက္ပါနဲ႔…..