လြမ္းဇာနည္ မွ ၾကိဳဆုိပါ၏

welcome  Comments
ေ၀ဒနာ ဆုိတာ ရင့္က်က္သည္းထန္လာရင္ အႏႈိင္းမ့ဲ အလွျဖစ္သြားတယ္ ဒါမွမဟုတ္ အဲဒါကုိ ရူးသြပ္ျခင္းလုိ႔ေခၚတယ္….

Wednesday, September 10, 2008

{ေဆာင္းည…အိပ္မက္…အထီးက်န္ မ်က္ရည္္}

*အေဖာ္တည့္
မရွိရွားပါး မြဲေတလုိက္တာမ်ား
ႏႈိင္းပ်စရာ မရွိခ့ဲ….
*သက္ရွိ ခ်စ္သူ ၀ိညာဥ္
ကုိယ့္ ရင္ခြင္မွာ နားခုိဖုိ ့ ေ၀းစြ
သက္မ့ဲအေႏြးထည္ေလးေတာင္
ကုိယ့္ ရင္ခြင္ေဘး မပုိက္ေထြးဘူး……..။
*တကယ္ကုိ ၾကိ ုးစားခ့ဲပါတယ္
တကယ္ကုိ ရုိးသားခ့ဲပါတယ္
ကံၾက မၼာရယ္
ဘာေၾကာင့္မ်ား
ဒီေလာက္ ဆုိး၀ါးရတာလည္း?
*ေဆာင္းတြင္းအိပ္မက္ ဂေယာက္ဂယက္တည့္ လား?
ရာသီက သြားျခင္းရုိက္ ခုိက္ခုိက္တုန္ေအာင္ခ်မ္း
ရင္ခြင္က အနမ္းကင္းမ့ဲ ပူေလာင္ေျခာက္ေသြ ့
ကုိယ္မေမ့ႏုိင္ပါဘူး [ႏုိးတ၀က္ အိပ္မက္]
*“အရိပ္ေပးတ့ဲ သစ္ပင္ဟာ
သူကုိယ္တုိ္င္က်ေတာ့ ပူေလာင္ဒဏ္ခံေနရတာတည့္ ”
*ကုိယ့္ ဘ၀ ျပဇာတ္ေလး
ဘယ္သူမွ သက္ဆုိင္ခြင့္ မရွိဘူး
*ေအးခ်မ္းတ့ဲ ေဆာင္းညမွာ ကုိယ္ ပူေလာင္ေနရပါတယ္
ကုိယ့္ပါးျပင္ေပၚက မ်က္ရည္စေတြကလည္း
တကယ့္ကုိ
ေႏြးေႏြးေထြးေထြး…………..။။
29.11.2006

<<<ဒီကဗ်ာေလးက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ့ ဘ၀ျပဇာတ္ပါ>>>

No comments: